Δως του φουστανιού σου αέρα

Δώσ’ του δώσ’ του δώσ’ του πέρα δώσ’ του φουστανιού αέρα,
δώστε του για να πρεπίσει κι ο χορός να νοστιμίσει.

——

Νάτος έρχεται από πέρα δώσ’ του φουστανιού σου αέρα,
δώσ’ του δώσ’ του και ας πάει τούτη η γης θα μας εφάει.

Τούτη η γης που την πατούμε ούλοι μέσα θε να μπούμε,
τούτη η γης με τα χορτάρια τρώει νιους και παλικάρια.

Που θα πάμε συμπεθέρα στον γιαλό για στον αθέρα,
στο γιαλό θε να βραχούμε στο βουνό θε να χαθούμε.

Πέρα στον πλατύ αθέρα έχασα μια μπουζουνιέρα,
φύσ’ αγέρα φύσ’ αγέρα για να βρω τη μπουζουνιέρα.

Πέρα στου χωριού τη βρύση τον Καριώτικο έχω στήσει,
και χορεύουν κοπελούδια σαν τα δροσερά λουλούδια.

Τον Καριώτικο χορό πως τον αγαπώ εγώ,
τον Καριώτικο χορεύω κι όσο (νι)μπορώ σαρτεύω.